Mama's Momentje - cursussen en begeleiding voor (aanstaande) Mama's

De bevalling van Fien - 15 april 2021

Een paar maanden geleden (bevallingsverhaal van de maand januari) heb ik mijn eerste twee bevallingsverhalen geschreven en nu schrijf ik maar al te graag het verhaal over de bevalling van ons derde kindje, onze dochter Fien!

Door de bevallingen van de jongens had ik een goed beeld gekregen over wat ik wel en juist niet wilde. Ik wilde heel graag weer in bad, aangezien dat voor mij goed werkte als natuurlijke pijnbestrijding. Daarnaast wilde ik goed in mijn eigen bubbel komen door een geurkaars aan te zetten die ik tijdens de zwangerschap ook vaak aan had in bad. Ook had ik een playlist gemaakt met fijne, relaxte muziek, zou er een geboortefotograaf bij zijn en wilde ik het liefst dat ze niet teveel op mijn lip zouden zitten. De vorige bevalling heb ik heb tot het eind in bad gezeten, maar moest ik eruit bij volledige ontsluiting. Mocht het allemaal goed gaan, wilde ik deze keer heel graag in bad bevallen.

Mijn uitgerekende datum, 14 april 2021, heb ik met de verloskundige afgesproken dat ik gestript zou worden. Ik had het de laatste weken zwaar tijdens mijn zwangerschap. Ik merkte aan alles dat mijn lichaam "op" was, wat natuurlijk ook niet gek is als je 3 keer zwanger bent geweest in eigenlijk 2 jaar. Ik was er ook klaar mee en klaar voor, dus laten we het maar een extra zetje geven. Vroeg in de ochtend kon ik langskomen en scheen ik al 2 á 3 centimeter ontsluiting te hebben, waar ik overigens niks van heb gemerkt. De verloskundige gaf aan dat ze mij goed had kunnen strippen, alleen had ze zelf het idee dat ik over 2 dagen wel weer langs zou komen voor een tweede strippoging. Eenmaal thuis had ik voor mezelf al een rustige dag ingepland: op de bank hangen, netflixen en natuurlijk in mijn geliefde bad. Ik heb de laatste weken echt geleefd in bad, want dat was de plek die zoveel verlichting gaf voor mijn pijnlijke rug.

Er gebeurde vrij weinig in mijn buik en die avond is mijn man nog gewoon gaan tennissen. Ik zat die avond op de bank en had toch het idee dat ik wat voelde. Het waren lichte krampen die eigenlijk al uitstraalde naar beneden met een soort drukgevoel. Ik wist het: dit waren weeën. Ik ben naar bed gegaan, want ik dacht dat ik nog wel kon gaan slapen. Eenmaal op bed ga je er toch op letten en ben ik gaan timen: er zat 6 minuten tussen, dus het was nog niet zo spannend. Ik had er eigenlijk ook geen last van, maar merkte wel dat de baby tussendoor onwijs druk aan het bewegen was. Ik belde toch maar de verloskundige en ze gaf aan dat dat geen kwaad kon. Ze adviseerde mij om even lekker een douche te pakken, waarop ik antwoordde dat ik het bad wel even aan zou zetten. Eenmaal lekker in bad voelde ik al snel dat het door ging zetten en kwamen de weeën al na 4 minuten. Toch had ik er nog niet zoveel last van en las lekker even een tijdschrift. Na een tijdje de verloskundige gebeld die om 01:00 uur naast mij in de badkamer stond. Ze hebben mijn ontsluiting gecontroleerd en we zaten ondertussen al op 5 cm. Fijn zeg, dan hebben we die maar weer binnen. Aangezien ik al lekker in bad zat, had ik zelf het idee om daar gewoon in te blijven. We hadden een bevalbad klaarliggen en zouden die eventueel in de woonkamer opzetten, maar ik heb toch ook de optie voorgelegd bij de verloskundige om in mijn eigen bad te blijven. Er werd nog even over nagedacht, aangezien onze badkamer niet de grootste badkamer is, maar uiteindelijk wilden ze het toch gewoon proberen. Yes!

We hebben mijn geurskaarsje aangezet, mijn playlist stond al aan en ik ben die eerste uren prima doorgekomen. Tijdens de weeën focuste ik op mijn buikademhaling om het kindje eigenlijk naar beneden "te duwen". Af en toe kwamen ze even kijken hoe het ging, luisterde ze naar het hartje en na een paar uur werd mijn ontsluiting gecontroleerd. Rond een uur of 4 zaten we op 6 á 7 centimeter en ik zat er misschien nog iets te goed bij. De verloskundige stelde voor om mijn vliezen door te prikken, zodat er hierna misschien wat vaart gemaakt zou worden. Een uur later kwamen ze weer bij mij en was er nog weinig veranderd. Ik merkte wel dat de weeën iets heftiger werden, maar er kwam niet een soort van "sprint naar de eindstreep". Die laatste ontsluiting en weeën moeten op een gegeven moment toch sneller, heftiger en intenser worden. Hier bleef het nog iets te stabiel en gaf de verloskundige aan dat ik té relaxed lag in bad. Je kunt dus schijnbaar ook te relaxed zijn bij een bevalling, nooit geweten. Ik moest er even uit om ook de zwaartekracht meer zijn werk te laten doen. Ik zag er tegenop, want ik wist wat er zou gebeuren.. Ik zou veeeel pijn krijgen, die ik eigenlijk nog niet zo heftig had ervaren. Ik stapte toch dat bad uit en die rugweeën kwamen als messteken mijn rug in, aauw! Ik kon eigenlijk alleen maar op de badkamervloer zitten op handen en knieën en had even wat frisse lucht nodig. Ik heb dit zo'n 30 minuten volgehouden en ben letterlijk dat bad weer ingedoken. In bad kon ik mijn ontspanning weer veel beter vinden en het is gewoon de beste pijnstilling voor mij. Ook merkte ik dat ik heel erg bezig was met de jongens die natuurlijk op dezelfde verdieping lekker lagen te slapen. Ik wilde geen lawaai maken, maar was ook bang dat mijn man druk met ze zou zijn als ze wakker werden. We hebben toen oma (mijn moeder) al optijd gebeld, zodat zij de jongens op kon vangen als ze wakker werden. Toen oma gearriveerd was, merkte ik ook dat ik mezelf veel meer over kon geven aan alles en met succes. Achteraf gezien was ik die laatste uren veel met externe factoren bezig zoals de kinderen en dat remt dan toch wel een beetje het proces.

Terugkomend op mijn duik naar verlichting in bad, kwam de verloskundige wederom langs om te zeggen dat ik echt het bad uit moest om weer die zwaartekracht zijn werk te laten doen. Ik zat al bijna op volledige ontsluiting, alleen zat er "een randje" die tijdens mijn weeën dikker werd, waardoor mijn ontsluiting ook minder werd. Niet de bedoeling natuurlijk! Ik heb moed verzameld en ben weer het bad uitgegaan. Ik heb nu wat gelopen in de babykamer en vooral weer op handen en knieën gezeten tijdens die fijne rugweeën, zodat mijn man of de verloskundige in mijn rug kon duwen. Na een half uur heftige pijn in mijn rug, waardoor ik ook nog eens misselijk werd, had ik zelf alweer besloten dat ik er klaar mee was en ben mijn geliefde bad weer ingedoken. Thom had beneden even medegedeeld dat ik het bad weer in was en er werd stiekem toch even gezucht.. Sorry allemaal, ik ben ook gewoon eigenwijs! Toch was het onbewust een goede beslissing van mij, want ik ben om 06:45 uur het bad weer ingegaan. Eenmaal in bad merkte ik opeens een heftige persdrang. Op het moment dat ik die drang voelde, keerde ik volledig in mezelf en dacht ik ook niet meer na. De verloskundige gaf aan dat ik al wat mee mocht persen en ze zag na 1 keer persen het hoofdje al. Hierna ging het zo snel dat onze kleine Fien op 15 april 2021 na 5 minuten persen om 06:55 uur geboren werd in ons eigen bad in de badkamer. Prachtig om te zien hoe dat kleine mensje nog even in het water zwom en ik kon haar zo uit het water pakken. Overweldigend en weer dat gevoel van opluchting, maar vooral heel veel trots!