Een te kort lipbandje

Tijdens de kraamweek van Yara had ik pijn tijdens het voeden, iets waarvan ik wist dat dit normaal gesproken niet blijvend zou zijn. Ik heb een half jaar borstvoeding gegeven en moest daarna stoppen omdat op het consultatiebureau bleek dat Yara onvoldoende dronk. Ik heb nooit helemaal "fijn / ontspannen / pijnloos" kunnen voeden. 3x een lactatiekundige gezien en ook de kraamhulp heeft geprobeerd me zo goed mogelijk te helpen, maar zonder effect. 
Toen we Yara's tanden gingen poetsen, wilde ze niet dat we haar bovenlip omhoog Tilden. Het leek haar geen pijn te doen maar ze vond het wel heel vervelend. 

Toen we op een dag wat langer gingen kijken boven haar tandjes, leek het net alsof haar bovenlip tussen haar voortanden zat. In eerste instantie dachten we nog, misschien heeft ze zich gestoten en is die er tussen geklapt en niet meer terug gegaan. Maar dat hadden we dan toch wel gemerkt moeten hebben. Tussen haar tandjes bleek haar lipbandje al te zitten, in plaats van boven het tandvlees. 

Ik heb hierover de huisarts gebeld, maar die gaf aan dat als ze er verder geen last van had, ik er nu niets mee hoefde te doen. Het zelfde werd ook gezegd bij het CB, maar zij gaven nog wel de tip het te overleggen met een tandarts. Onze tandarts heeft naar een  door mij gestuurde foto gekeken. Zij gaf aan dat dit op latere leeftijd problemen kan geven met o.a. haar spraak, het eten van vast voedsel en drinken. Daarnaast zouden haar tandjes ervan uit elkaar kunnen gaan staan. Zij adviseerde hier zo snel mogelijk iets aan te laten doen en vertelde ons over de "tongriemkliniek" in Groningen. Een gespecialiseerde kliniek gericht op de behandeling van tong- en lipbandjes bij baby's en jonge kinderen. 

We konden al binnen een maand terecht. Het bandje zou worden weggebrand met een laser,  op die manier brandt ook het wondje meteen dicht en geneest het heel snel. Wat ik zelf heel naar vond, is dat ze het niet echt verdoven. Ze kreeg wel een soort verdovingsgel kort vooraf, maar dat deed niet zoveel leek het. Ze gaven aan dat het verdoven voor die paar seconden niet wenselijk is omdat dit meer bijwerkingen kon geven dan de behandeling zelf. 

Yara kon toen ze 1.5 was al heel veel woordjes en met verschillende boekjes over tandartsen en doktoren hebben wij haar in de weken voor de behandeling zoveel mogelijk voorbereid op de behandeling. Maar helemaal uitleggen wat haar te wachten stond lukte natuurlijk niet. 

Yara heeft letterlijk van zich afgebeten door in de vinger van de tandarts te bijten. Het is erg pijnlijk en eng voor kindjes die het al zo bewust meemaken, dus ik was blij dat het al na ongeveer 8 seconden klaar was. 

Ze was nog wel even verdrietig, maar dat ging gelukkig snel over. Ze heeft meteen wat kunnen eten en drinken, was blij met haar kadootje (dit hadden we speciaal gekocht voor na de behandeling) en viel daarna in de auto in slaap. 

De weken na de behandeling moesten we 4x per dag het gebied van het wondje masseren om te voorkomen dat het weer vast zou groeien op de zelfde plek of niet soepel zou blijven. Niet fijn om te doen en nog vervelender voor Yara natuurlijk, maar gelukkig deed het al snel geen pijn meer.  

Nu ik zwanger ben van de 2e, ga ik na de geboorte extra checken op dat lipbandje. Ik vond het heel vervelend dat we er zo laat achter zijn gekomen, want nu maakte ze de behandeling al veel bewuster mee dan wanneer we haar als babytje hadden kunnen helpen. Daarbij vraag ik mij nu wel eens af of dat niet de reden is geweest dat ik zoveel pijn heb gehad bij het voeden. 

Ik raad dan ook iedereen aan dit goed te laten checken in de kraamweek, zeker wanneer er problemen zijn met voeden. Dan kunnen jij en je kindje snel geholpen worden wanneer dat nodig is. 
Mocht je meer informatie willen? Kijk dan eens op bijvoorbeeld www.tongriem.com Hier staat alles over de symptomen, de behandeling en nazorg etc.